Про мене
Публіцист і письменник, полеміст і фейлетоніст, дотепник і мізантроп. А також – полонофіл, юдофіл, германофіл, панхорватист.
Галицький націоналіст
зі схильністю до українофобії.
Деталей вам краще не знати.
Trzy fatalne “NIE” Ukrainy postmajdanowej
Jak uratować "polski" Lwów?
„Polski Lwów” jest dziś pojęciem historycznym i kulturowym. Historii, jak wiadomo, nie da się zmienić. Dziedzictwo kulturowe można zrujnować, ale to miejsce nie da się wypełnić niczym innym, oprócz samego faktu zniszczenia. Wszyscy dobrze rozumiemy, że do 1990 roku Lwów nigdy nie był miastem ukraińskim, chociaż założyli go książęta ruscy i zawsze,
Тягар репутаційних втрат
Як на народ, котрий ніколи аж до 1991-го не мав насправді власної держави і «ніколи ні на кого не нападав», українці мають забагато неприятелів у Європі, та й не лише. Це є проблемою зокрема й тому, що пост-майданна Україна начебто твердо вибрала європейський вектор розвитку. А на шляху до Брюсселя стоять Варшава і Прага, Будапешт і Бухарест і щеKilku nic nie znaczących jubileuszy rodzinnych
Na pierwszym zdjęciu są moi dziadek i babcia – Grzegorz (Hryhorij) Pawłów (ur. 1890 r.) oraz Anna (ur. 1900 r., z domu - Stefanków). Jest rok 1918, są świeżo po ślubie, z tej też okazji wykonano owo zdjęcie we Lwowie, w studio J. Diakowicz. Mieszkają w Rudkach, w centrum. Według legendy rodzinnej gruszka-dyczka, która do dziś rośnie na łące między
